Een Palestijnse vrouw huilt om verwoeste huis in Gaza (Foto: NRC)
Door Ilan Pappé
De Gazastrook bedraagt een klein beetje meer dan 2% van Palestina. Dat kleine detail wordt nooit vermeld telkens de Strip in het nieuws komt. Het werd ook niet vermeld in de westerse media verslaggeving omtrent de dramatische gebeurtenissen in Gaza van de laatste weken.Het gaat inderdaad om zo'n klein deel van het land dat het in het verleden nooit bestaan heeft als een aparte regio. Gaza's geschiedenis vóór de zionisering van Palestina was niet uniek maar was altijd bestuurlijk en politiek verbonden met de rest van Palestina.
Tot 1948 vormde Gaza in alle opzichten een integraal en natuurlijk deel van het land. Als één van Palestina's voornaamste land- en zeepoorten op de wereld, had het de tendens een meer soepele en kosmopolitische levenswijze te ontwikkelen - vergelijkbaar met andere doorgangssamenlevingen in de oostelijke Middellandse Zee in de moderne periode. Die lokatie nabij de zee en op de Via Maris [zeeweg] naar Egypte en Libanon bracht voorspoed en stabiliteit met zich, tot dit leven onderbroken werd en zo goed als vernietigd werd door de Israëlische ethnic cleansing van Palestina in 1948.
Tussen 1948 en 1967 werd Gaza een kolossaal vluchtelingenkamp, onderworpen aan strenge restricties door de respectievelijk Israëlische en Egyptische politiek: beide staten stelden een verbod in op alle personenverkeer vanuit de strook. De levensvoorwaarden waren er toen al hard aangezien de slachtoffers van de Israëlische onteigeningspolitiek in 1948 het aantal inwoners verdubbelden dat er sedert eeuwen leefde. Op de vooravond van de Israëlische bezetting in 1967 was de rampzalige aard van deze afgedwongen demografische transformatie over de hele Gazastrook evident. In twintig jaar werd dit eens zo pastorale kustdeel van zuidelijk Palestina één van 's werelds dichtst bevolkte gebieden ter wereld - zonder enige adequate economische infrastructuur ter ondersteuning.
Tijdens de eerste twintig jaren van Israëlische bezetting was er ten minste enige verplaatsing mogelijk vanuit dit gebied, dat in de jaren 1948 tot 1967 was afgesloten geweest als een oorlogszone. Tienduizenden Palestijnen kregen de toelating om zich als ongeschoolde en onderbetaalde arbeiders aan te bieden op de Israëlische arbeidsmarkt. De prijs die Israël eiste voor deze slavenmarkt was dat werd afgezien van elke nationale strijd of agenda. Toen daaraan niet werd voldaan, werd het 'geschenk' van de arbeiderspendel ingetrokken en afgeschaft. Al die jaren leidend naar het Oslo akkoord in 1993 werden gemarkeerd door een poging van Israël om de Gazastrook tot een enclave te maken. Terwijl het Vredeskamp hoopte dat ze ofwel autonoom zou zijn ofwel een deel van Egypte, wenste het nationalistische kamp ze op te nemen in het Grote Eretz Israël waarvan ze droomden in de plaats van Palestina.
De Oslo overeenkomst gaf de Israëli's de mogelijkheid om het statuut van de strook te herbevestigen als een afzonderlijke geopolitieke entiteit - niet enkel buiten Palestina in z'n geheel, maar ook afgesneden van de West Bank. Ogenschijnlijk stonden zowel de Gazastrook als de West Bank onder het gezag van de Palestijnse Autoriteit maar elk personenverkeer tussen beide was afhankelijk van Israëls goodwill - een Israëlische karaktertrek die nogal zeldzaam is en die bijna volledig verdween toen Benjamin Netanyahu aan de macht kwam in 1996. Israël hield bovendien, zoals het vandaag nog altijd doet, het water en de electriciteitsinfrastructuur in handen.
Het is binnen deze historische context dat we het geweld moeten zien dat vandaag woedt in Gaza, en beschrijvingen moeten afwijzen van de gebeurtenissen daar als: een campagne in de "oorlog tegen het terrorisme", een geval van Islamitische heropleving, een verder bewijs van de expansie van al-Qaeda, een Iraanse ondermijningsoperatie in dit deel van de wereld, of een volgend strijdtoneel in de gevreesde Botsing der Beschavingen (ik pikte hier slechts enkele van de vele en frequente adjectieven uit die in de westerse media gebruikt worden om de huidige crisis in Gaza te beschrijven).
De wortels van de mini burgeroorlog in Gaza liggen elders. De recente geschiedenis van de Gazastrook, 60 jaren van onteigening, bezetting en opsluiting hadden intern geweld zoals we vandaag ervaren als hun onvermijdelijk product, net zoals ze andere onplezierige trekken produceerden van een leven geleefd onder zulke onmogelijke omstandigheden. Eigenlijk, om eerlijk te zijn, moeten we zeggen dat het geweld, en in het bijzonder het interne geweld, heel wat minder is dan men zou mogen verwachten, gegeven de economische en sociale voorwaarden die tijdens de laatste zes jaar geschapen werden door de genocidaire Israëlische politiek.
Een machtsstrijd tussen politici die gesteund worden door gewapende eenheden, is inderdaad een kwalijke zaak; zij maakt de samenleving in haar geheel tot slachtoffer. Wat zich afspeelt in Gaza, is voor een deel een dergelijke strijd tussen politici die democratisch werden verkozen en diegenen die het er nog altijd lastig mee hebben het verdict van het kiezerspubliek te aanvaarden. Maar dat is verre van de voornaamste strijd die er gevoerd wordt. Wat zich in Gaza voor onze ogen ontvouwd, is de confrontatie tussen Amerika's en Israëls lokale stromannen - de meesten ervan zijn dat onbedoeld maar desalniettemin dansen zij naar de pijpen van Israël - en degenen die zich ertegen verzetten.
We kunnen echter niet de middelen veroordelen als we geen alternatief bieden. En er met gekruiste armen bijstaan, terwijl Amerikanen en Israëli's de Gazastrook aan het wurgen zijn, de helft van de West Bank aan het zuiveren zijn van z'n oorspronkelijke bewoners en de rest van de Palestijnen - binnen Israël zowel als in andere delen van de West Bank - bedreigen met hun transfer, dat is geen optie. Het komt overeen met het stilzwijgen van "fatsoenlijke" mensen gedurende de Holocaust.
We mogen het daarom niet beu worden het alternatief te vermelden in deze 21ste eeuw: namelijk BDS: Boycot, Desinvestering en Sancties, als een noodmaatregel - heel wat doeltreffender en veel minder gewelddadig -, bij het verzet tegen de huidige vernietiging van Palestina. En tegelijkertijd op een open, overtuigende en doeltreffende wijze te praten over het scheppen van een geografie van de vrede. Een geografie waarin abnormale fenomenen zoals het gevangen houden van een portie van het land zouden verdwijnen.
In de visie die we naar voren moeten schuiven, zal er geen gevangeniskamp meer zijn met de naam Gazastrook, waar sommige gewapende gevangenen gemakkelijk tegen elkaar opgezet worden door een harteloze cipier. In plaats daarvan zou dat gebied terug een organisch deel worden van een oostelijk-mediterraan land dat altijd het beste van zichzelf heeft gegeven als een ontmoetingsplaats tussen Oost en West.Nooit eerder was, in het licht van de Gazatragedie, de tweevoudige strategie van BDS en een éénstaatoplossing zo duidelijk als het enige progressieve alternatief.
Al wie onder ons lid is van Palestijnse solidariteitsbewegingen, Arabisch-Joodse dialoogkringen of deelneemt aan de inspanningen van de civiele samenleving om vrede en verzoening te brengen in Palestina: nù is de tijd gekomen om alle valse strategieën van coëxistentie, 'road maps' en twee-statenoplossingen terzijde te schuiven. Ze waren, en zijn het nog altijd, aangename muziek in de oren van het Israëlisch afbraakteam dat wat nog overblijft van Palestina dreigt te vernietigen. Wees vooral op je hoede voor de dieetzionisten of salonzionisten, die recentelijk, in Groot-Brittanië en elders, de campagne vervoegd hebben tégen de boycot. Zoals bv. die verlichte betweters die gebruik maakten van progressieve persorganen in het Verenigd Koninkrijk, zoals The Guardian, om ons in het lang en het breed uit te leggen hoe gevaarlijk de voorgestelde academische boycot van Israël wel is. Ze hebben nooit zoveel tijd, energie of woorden besteed aan de bezetting zelf als ze gebruikten in dienst van de etnische zuivering van Palestina.
UNISON, de grote Britse vakbond van de openbare diensten mag zich niet laten afschrikken door deze negatieve reactie, maar het moet die moedige academici volgen die het debat over de boycot ondersteunden - zoals geheel Europa dat zou moeten doen: niet enkel ter wille van Palestina en Israël, maar ook indien Europa wenst het Holocausthoofdstuk in haar geschiedenis tot een afsluiting te brengen.
Tenslotte nog iets om over na te denken. Er leven nogal wat joodse moeders en vrouwen in de Gazastrook - sommige bronnen in Gaza spreken van 2000 -, getrouwd met Palestijnen van ter plaats en ouders van hun kinderen. Nog veel meer joodse vrouwen zijn er die Palestijnen huwden op het Palestijnse platteland. Het is een daad van desegregatie die voor beide politieke elites moeilijk te aanvaarden, verteren of erkennen valt. Indien dus ondanks de kolonisatie, de bezetting, de genocidaire politiek en onteigening zulke gevallen van harmonie van liefde en affectie nu al mogelijk waren, beeld je dan eens in wat zou gebeuren indien deze misdadige politiek en ideologieën zouden verdwijnen.
Ilan Pappe is docent aan de Universiteit van Haifa, Department of Politieke Wetenschap and Leerstoel van het Emil Touma Institute for Palestinian Studies in Haifa. Onder zijn boeken vinden we o.m.: The Making of the Arab-Israeli Conflict (London and New York 1992), The Israel/Palestine Question (London and New York 1999), A History of Modern Palestine (Cambridge 2003), The Modern Middle East (London and New York 2005) en zijn laatste, Ethnic Cleansing of Palestine (2006).
Vertaling: Herman De Ley
(bron: http://users.skynet.be/bk291253/documentatie/artikels/2007-06-18.htm)
Vragen en antwoorden inzake de Palestijnse kwestie
V. Is het waar, dat Neturei Karta Internationaal de Palestijnse souvereiniteit over het gehele heilige land bepleit?
A. Ons antwoord is ondubbelzinnig, Ja! Dit antwoord verdient echter een nadere toelichting. Wij zijn een anti-zionistische organisatie. Ons probleem met het zionisme omvat vele terreinen. Ten eerste, volgens de joodse wetten is het verboden een staat in Palestina op te richten. Het ontkent immers de goddelijke straf die tot ballingschap van het joodse volk heeft geleid en in letterlijke zin betekent het dat men een spirituele staat op wereldlijke wijze tracht te realiseren. Ten tweede heeft die staat alles gedaan om het traditionele joodse geloof te ontwortelen. Ten derde heeft zij een ernstig moreel kwaad aangericht ten opzichte van het Palestijnse volk.
V.Waar staat u voor?
A. We vragen compromieloos, een ontmanteling op vredelievende wijze van de staat Israel. Het zal dan geheel aan de beslissing van het Palestijnse volk en zijn leiders liggen hoeveel joden er dan nog zullen mogen verblijven als dit proces totstand komt.
V. Bent u niet bang, voor wat dit zou kunnen betekenen voor de joden die er nu leven?
A. Eerlijk gezegd maken wij ons meer zorgen over de joden in de huidige hopenloze situatie. Na 53 jaar, vijf oorlogen, eindeloze terreur en contra terreur met onschuldige burgerslachtoffers aan beide zijden is er geen oplossing te verwachten. Zowel linkse als rechtse Israelies hebben verschrikkelijk gefaald om deze situatie te verbeteren.Wij dragen een alternatief aan voor dit werkelijk tragische experiment.
V. Maar verdienen joden dan geen thuisland?
A. Geen Torah getrouwe jood heeft tijdens de 1900 jaar durende ballingschap erin geloofd dat wij door middel van militaire middelen het land zouden kunnen herkrijgen. In tegendeel, zij geloofden dat aan het eind der tijden wanneer de Schepper er voor kiest de gehele mensheid te verlossen, alle volkeren Hem dan zullen aanbidden. Dit betekent geen onderwerping of afschrijven van volkeren. Het zal een tijd zijn van universele broederschap met het heilige land als spiritueelcentrum. Tot dan heeft het joodse volk een speciale taak in de diaspora.
V. Wat mag die dan wel zijn?
A. In geloof hun ballingschap aanvaarden. Door met woord en daad op rustige en niet opdringende wijze als morele en sprirituele wijze voorbeeldig te handelen. Kortom in algemene zin gericht te zijn op het dienen van G’d d.m.v. Torah studie, gebed en het stellen van goede daden.
V. Hoe ziet u het Palestijnse volk?
A. Zij zijn het slachtoffer geworden van zionistische bewegingen met hun morele verblindheid en hardnekkige weigering rekening te houden met het bestaan van andere volkeren. Het Palestijnse volk heeft recht op zijn vaderland en heeft het recht op financiele vergoeding voor de in de afgelopen decennia verloren geraakte eigendommen en berokkende schade.
V. Wat heeft u hiertoe kunnen bereiken?
A. Uit betrokkenheid met hun lijden hebben we regelmatig verklaringen afgelegd ten behoeve van de Palestijnse verlangens. We hebben deelgenomen aan de protesten van de Palestijnen tegen het hun aangedane leed. In algemene zin hebben we gepoogd publiekelijk aanwezig te zijn in de joodse en de islamitische wereld om ervoor te zorgen dat de eerbare joodse traditie, van het op de Torah gebaseerde anti-zionisme, behouden blijft.
V. Wat is uw mening over het vredesproces, de Oslo akkoorden en dergelijke pogingen?
A. Het zou een stap in de goede richting zijn en het zou iedere jood sieren en van zijn morele plicht getuigen als hij/zij het lijdende Palestijnse volk zou ondersteunen. We geloven echter, dat al de door u genoemde plannen, ofschoon wellicht goed bedoeld tot niets zullen leiden. Het is de joden immers verboden de politieke souvereiniteit over het heilige land uit te oefenen. Zij zijn ertoe geroepen de vrede met iedereen te zoeken. Metaphysisch is de zionistische onderneming tot een morele en praktische ondergang gedoemd.
V. Wat zou de joodse visie op de islamitische wereld moeten zijn?
A. Joden zijn ertoe geroepen om ethisch en eerlijk met alle mensen om te gaan. Dit is onze opdracht als een “koninkrijk van priesters en een heilige natie”. Het zionisme heeft vele joden aangezet tot daden van agressie tegen het Palestijnse volk. Daarom is het de taak van alle joden om uit alle kracht dit goed te maken door naar vrede, verzoening te zoeken en de dialoog aan te gaan met de Palestijnen en alle islamitische landen. Dit is een van de grootste spirituele uitdagingen aan het joodse volk om zodoende een goede verstandhouding met zijn islamitische broeders op te bouwen.
V. Heeft uw programma praktisch gesproken enige kans van slagen?
A. Ten eerste, De Schepper houdt de wereld in stand en bij Hem is alles mogelijk. Ten tweede, er is een enorm gevoel van desillusie en uitzichtloosheid in de joodse wereldgemeenschap aanwezig ter zake van de staat Israel en het zionisme in het algemeen. Velen realiseren zich, dat de zionistische pricipes de een na de ander tot niets leiden. Zij zien uit naar een andere oplossing. Onze oplossing, die simpelweg de oude traditie van de Torah vertolkt , wordt in toenemende mate door velen als juist ervaren en zal in niet te verre toekomst en met de hulp van de Schepper van hemel en aarde, die dag naderbij brengen waarvan we hopen en bidden dat er geen onschuldig bloed meer zal vloeien noch joods noch arabisch. We zien met een reikhalzend verlangen uit naar de dag waarop velen zich zullen realiseren dat de enig juiste weg naar vrede daarin te vinden is waar joodse mensen terugkeren naar hun opdracht in de diaspora, namelijk de ondeelbare dienst aan G’d en toegewijd zijn aan moraal, integriteit en eerlijkheid.
NETUREI KARTA is de naam van een groep orthodoxe joden die bereid zijn om openlijk uitdrukking te geven aan hun godsdienstige overtuiging en verzet tegen het zionisme en om van hun sympathie en solidariteit met het Palestijnse volk te getuigen in hun strijd tegen de zionistische onderdrukking. Website: www.nkusa.org
Voor een Powerpoint Presentatie over het Palestijns-Israelische conflict ga naar (in nieuwe pagina klikken op knop "Download File"):
IsraEBlischPalestijnsconflict-lichtereversie-deel1.ppt
IsraEBlischPalestijnsconflict-lichtereversie-deel2.ppt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten