Reisverslag Verhagen geanalyseerd
Minister Verhagen deed verslag van zijn Midden Oosten reis; hier een reactie.
Bekend is de kritiek van CDA corifeeën zoals Van Agt en Van den Broek op het kabinetsbeleid m.b.t. het Midden Oosten. Hier een kritische analyse door een minder bekende partijgenoot.
Reactie Jan Elshout op Kamerbrief dd. 15-2-2008 inzake reis minister Verhagen naar Midden Oosten 20-24 januari 2008
Inleiding
Bekend is de kritiek van CDA corifeeën zoals Van Agt en Van den Broek op het kabinetsbeleid m.b.t. het Midden Oosten. Hier een kritische analyse door een minder bekende partijgenoot.
Reactie Jan Elshout op Kamerbrief dd. 15-2-2008 inzake reis minister Verhagen naar Midden Oosten 20-24 januari 2008
Inleiding
In dit stuk wordt globaal de volgorde van de Kamerbrief aangehouden. Omdat in de Kamer zal worden uitgegaan van de huidige situatie heb ik ook referenties van na het bezoek verwerkt. Het betreft dan echter nieuwe feiten m.b.t. ontwikkelingen die ook tijdens het bezoek al aan de gang waren.
Nog een technische opmerking: aangehaalde artikelen zijn bij mij in print aanwezig en kunnen worden opgevraagd.
2 Israël / MOVP
2 Israël / MOVP
Israël heeft inderdaad het recht op zelfverdediging. Echter wie de geschiedenis van de laatste jaren nagaat, ziet dat het Israël was dat consistent het geweld heeft geinitieerd, ook in periodes dat radicale organisaties zich goed aan maandenlange eenzijdige bestanden hielden. Ook recent heeft Hamas vele malen een bestand van zeer lange duur aangeboden. Ik heb dit punt nader uitgewerkt in een memo naar onze partijgenoot mw. Van Gennip dd. 3-3-2008, waarvan ik een kopie bijvoeg 1). Het gaat niet om de vraag “heeft Israël het recht zich te verdedigen?” maar om de vraag “heeft Israël het recht steeds nieuwe cycli van geweld te initiëren?”.
Op zich zijn de opmerkingen dat de opening van Gaza essentieel is en tegen uitbreiding van nederzettingen terecht, maar ze zijn effectloos als er geen enkele sanctie tegenover staat. Dat soort lippendienst is tenslotte de manier waarop al 40 jaar Israëlische expansie gedoogd wordt. Zelfs wordt een “intensivering van betrekkingen” in het vooruitzicht gesteld. Gevreesd moet worden dat minster Livni intern na afloop verklaard zal hebben “Bezoek Verhagen is prima verlopen. Natuurlijk heeft hij wat gepreveld over nederzettingen en proportionaliteit en zo, maar dat doen ze al 40 jaar en er is geen enkele sanctie. We kunnen dus verder met uitbreiding van nederzettingen en het doden van grote aantallen Palestijnen. Verhagen is echt geen probleem. Ze willen de betrekkingen zelfs uitbreiden”.
Merkwaardig is dat minister Livni kan opmerken dat “van terugkeer van vluchtelingen geen sprake kan zijn” zonder dat ik iets lees over een reactie daarop. Het betreft hier immers een belangrijke afwijking van internationaal recht (dat, naar minister Verhagen meermalen verklaarde, universeel van toepassing is). Wie het onderzoek van het Britse parlement uit 2004 bestudeert R2), leest daar in dat dit recht een grote rol speelt in het bewustzijn van betrokkenen. Daarbij gaat het niet eens zo zeer over fysieke terugkeer (statistieken laten zien dat vrijwel niemand dat wil) maar om erkenning van onrecht. Zeker in dit jaar, waarin de Nakba 60 jaar geleden is, had het lot van vluchtelingen een belangrijk element van de reis moeten zijn.
Ernstige mensenrechtenschendingen in Palestijnse gebieden blijven onbesproken. Ik noem bijv.:
Op zich zijn de opmerkingen dat de opening van Gaza essentieel is en tegen uitbreiding van nederzettingen terecht, maar ze zijn effectloos als er geen enkele sanctie tegenover staat. Dat soort lippendienst is tenslotte de manier waarop al 40 jaar Israëlische expansie gedoogd wordt. Zelfs wordt een “intensivering van betrekkingen” in het vooruitzicht gesteld. Gevreesd moet worden dat minster Livni intern na afloop verklaard zal hebben “Bezoek Verhagen is prima verlopen. Natuurlijk heeft hij wat gepreveld over nederzettingen en proportionaliteit en zo, maar dat doen ze al 40 jaar en er is geen enkele sanctie. We kunnen dus verder met uitbreiding van nederzettingen en het doden van grote aantallen Palestijnen. Verhagen is echt geen probleem. Ze willen de betrekkingen zelfs uitbreiden”.
Merkwaardig is dat minister Livni kan opmerken dat “van terugkeer van vluchtelingen geen sprake kan zijn” zonder dat ik iets lees over een reactie daarop. Het betreft hier immers een belangrijke afwijking van internationaal recht (dat, naar minister Verhagen meermalen verklaarde, universeel van toepassing is). Wie het onderzoek van het Britse parlement uit 2004 bestudeert R2), leest daar in dat dit recht een grote rol speelt in het bewustzijn van betrokkenen. Daarbij gaat het niet eens zo zeer over fysieke terugkeer (statistieken laten zien dat vrijwel niemand dat wil) maar om erkenning van onrecht. Zeker in dit jaar, waarin de Nakba 60 jaar geleden is, had het lot van vluchtelingen een belangrijk element van de reis moeten zijn.
Ernstige mensenrechtenschendingen in Palestijnse gebieden blijven onbesproken. Ik noem bijv.:
- de raids, luchtaanvallen, e.d. van het Israëlische leger/luchtmacht in Gaza en op de Westoever (de week voor het bezoek doodde Israël 37 Palestijnen, waaronder veel burgers en kinderen; ik lees geen enkele veroordeling, maar ook niets over bijv. een bezoek van de minister aan nabestaanden De Israëlische auteur Ilan Pappe zegt over het geweld “A creeping transfer in the West Bank and a measured genocidal policy in the Gaza Strip are the two strategies of Israel today”; zijn artikel heb ik bijgevoegd 2).
De Oxford Research Group bekritiseert de “presumption of immunity for IDF killings” R1).
Het geweld is duidelijk in overleg met de VS; Al Ahram van 22-1-2008 rapporteert over het bezoek van Bush aan Israël: “Hebrew language Israeli television noted that Olmert was surprised by the hasty agreement of Bush to Israel waging a wide-scale military campaign aganist the Gaza Strip”
- de “extra-judicial executions”
(PCHR rapporteert in dec.2007 een aantal van 664 mensen op die wijze gedood, bijna de helft burgers waaronder vele kinderen; deze executies vormen een zeer grove overtreding van de art. 33 van de 4e Geneefse Conventie)
- de Muur
(niet alleen worden duizenden hier door getroffen in hun bestaan, zie bijv. The Jordan Times van 18-11-2007 en Haaretz 17-12-2007, maar de Muur is ook, volgens het Int. Gerechtshof en het daarop volgende VN besluit illegaal; volgens art. 90 van de Grondwet is Nederland gehouden de internationale rechtsorde na te leven; door niets te doen wordt dus tegen de Grondwet gehandeld)
- de ca. 12000 Palestijnse gevangenen
(het blad Haaretz stelt op 22-11-2007 dat duizenden vrij gelaten zouden kunnen worden zonder enig veiligheidsrisico voor Israël, als er maar enige vredeswil was; men acht het immoreel gevangenen vast te houden als “losgeld” om bij onderhandelingen concessies af te dwingen; m.i. had de minister in het bijzonder had het lot van de 41 Palestijnse parlements-leden aan de orde moeten stellen; die werden bijna allen gevangen genomen als vergelding voor het gevangen nemen van Shalit, zonder een beschuldiging tegen hen persoonlijk; ook had het martelen van gevangenen aan de orde moeten worden gesteld)
- onrechtvaardige rechtspleging
(de mensenrechtenorganisatie Yes Din kwam in dec. 2007 met een rapport over de militaire rechtbanken op de Westoever, die ieder jaar duizenden Palestijnen veroordelen; de behandeling tart iedere norm, verdachten hebben geen toegang tot een advocaat, hoorzittingen zijn in het Hebreeuws en verdachten zijn bij voorbaat veroordeeld)
- de afsluiting van Gaza
(de minister pleit wel voor opening, maar stelt niet het immorele karakter van de afsluiting ter discussie; een regeling waarbij Israël zeggenschap heeft over Gaza grenzen is ten principale onjuist; de internationale gemeenschap kan wel regelingen maken tegen wapensmokkel etc., maar iedere zeggenschap door Israël is onjuist; daarmee stelt men een mechanisme in werking dat Israël de mogelijkheid geeft tot, wat de Israëlische auteur Ilan Pappe noemt, “ethnic cleansing of the West Bank and genocide in Gaza”; kritische organisaties van Amerikaanse Joden spreken in Occupation Magazine dd. 24-1-2008 van “medical warfare” en European Jews for Just Peace, EJJP, zeggen over de “ongoing collective punishment” in een persbericht van nov.2007: “These actions are not only in complete contraviction of the Geneva Convention but also amount to crimes of war”).
- het administratieve regime dat het leven onmogelijk maakt
(het gaat dan niet alleen om veelbesproken zaken als pasjes en checkpoints; Haaretz analyseert bijv. op 21-2-2008 dat in tientallen jaren in Area C vrijwel geen bouw-vergunningen zijn afgegeven aan Palestijnen; duizenden huizen zijn daarom “illegaal” en kunnen direct worden afgebroken; met pasjesregelingen kan men duizenden studenten toegang tot opleidingen ontnemen en zo de ontwikkeling van een nieuwe generatie leiders onmogelijk maken; door nieuwe afsluitingen hebben steeds minder Palestijnen toegang tot gebieden waar ze generaties lang woonden; de Israëlische journaliste Amira Hass rapporteert in Haaretz van 21-2-2008 dat reeds 60 % van de Westoever ontoegankelijk is voor Palestijnen)
- de terreur door settlers
(Haaretz analyseerde op 4-12-2007 dat duizenden olijfbomen door settler terreur waren vernield; van de 20 gevallen die waren onderzocht was slechts in één geval een onderzoek gestart, waaruit geen veroordeling kwam)
Ook ernstige mensenrechtenschendingen in Israël blijven onbesproken. Ik noem bijv.:
Ook ernstige mensenrechtenschendingen in Israël blijven onbesproken. Ik noem bijv.:
- het terug dringen van Arabische inwoners in steeds kleinere gebieden, ook in Israël;
(Haaretz van 23-12-2007 meldt bijv. dat oudere Arabische wijken van Jaffa, bij de kust, totaal 497 woningen, zullen worden afgebroken; daar voor in de plaats komen dure woningen voor Joodse inwoners; voor de Arabieren zijn nieuwe wijken, ver van de kust gepland;
(Haaretz van 23-12-2007 meldt bijv. dat oudere Arabische wijken van Jaffa, bij de kust, totaal 497 woningen, zullen worden afgebroken; daar voor in de plaats komen dure woningen voor Joodse inwoners; voor de Arabieren zijn nieuwe wijken, ver van de kust gepland;
mensenrechtensites melden op 5-11-2007 omvangrijke vernielingen van Bedouinen woningen en op 21-12-2007 andere vernielingen in de Negev)
- wettelijk geregelde achterstellingen van Arabieren op talrijke gebieden
(Haaretz van 13-12-2007 meldt bijv. enrstige discriminatie op onderwijsgebied in Jeruzalem)
- immorele voorstellen Arabische inwoners te “dumpen”
(Haaretz meldt op 29-11-2007 voorstellen van, toen nog, minister Liebermann, om gebieden met veel Palestijnen te ruilen tegen nederzettingsgebieden; gevolg is dat mensen die levenslang sociale premies etc. betaalden van alle rechten beroofd worden; vice-president Ramon herhaalde dit voorstel op 18-12-2007)
In het verslag mis ik een oproep van de minister aan Israël om in te gaan op het herhaaldelijk door Hamas aangeboden (langdurige) bestand (zie hiervoor ook het genoemde memo aan mw. Van Gennip, 1).
De minister had, om mensenrechten te bevorderen, kontakt met organisaties op dat gebied kunnen hebben. Ik denk dan vooral aan Adalah, een organisatie die opkomt voor de rechten van Arabische inwoners. Deze kwamen op 28-2-2007 met een ontwerp grondwet voor Israël, gebaseerd op gelijke rechten voor alle inwoners, waarbij men de Europese Conventie voor de Rechten van de Mens en de VN Universele Verklaring van Mensenrechten uit 1948 als model nam. In Haaretz van 21-12-2007 kwamen ze met nadere uitwerkingen. In plaats van steun kreeg Adalah uit Joodse kringen een storm van verontwaardiging omdat preferentiële regelingen voor Joden zouden verdwijnen. Een minister die mensenrechten zegt te willen bevorderen (omdat die universeel gelden) zou van het bezoek aan Israël gebruik moeten maken deze organsatie een hart onder de riem te steken.
In het verslag mis ik een oproep van de minister aan Israël om in te gaan op het herhaaldelijk door Hamas aangeboden (langdurige) bestand (zie hiervoor ook het genoemde memo aan mw. Van Gennip, 1).
De minister had, om mensenrechten te bevorderen, kontakt met organisaties op dat gebied kunnen hebben. Ik denk dan vooral aan Adalah, een organisatie die opkomt voor de rechten van Arabische inwoners. Deze kwamen op 28-2-2007 met een ontwerp grondwet voor Israël, gebaseerd op gelijke rechten voor alle inwoners, waarbij men de Europese Conventie voor de Rechten van de Mens en de VN Universele Verklaring van Mensenrechten uit 1948 als model nam. In Haaretz van 21-12-2007 kwamen ze met nadere uitwerkingen. In plaats van steun kreeg Adalah uit Joodse kringen een storm van verontwaardiging omdat preferentiële regelingen voor Joden zouden verdwijnen. Een minister die mensenrechten zegt te willen bevorderen (omdat die universeel gelden) zou van het bezoek aan Israël gebruik moeten maken deze organsatie een hart onder de riem te steken.
Naast kontakt met Adalah had de minister kontakt gehad kunnen hebben met Israëlische mensenrechtenorganisaties die zich toeleggen op medische zorg, rapportage van brute behandeling bij checkpoints, etc.
De minister maakte een tocht naar Sderot, op zich terecht, maar het gaat m.i. niet aan dit relatief geringe leed te bezien als er geen gelegenheid (of wil) is kennis te nemen van het vele malen grotere leed in Gaza (en bijv. condoleance bezoeken af te leggen i.v.m. de tientallen slachtoffers van de week daarvoor).
Wie de hiervoor genoemde massale mensenrechtenschendingen door Israël overziet kan begrijpen dat het land, volgens minister Verhagen (Haaretz 22-1-2008) “singled out” is in de VN. Wat ik echter niet begrijp is dat Israël, in de woorden van de minister, “unfairly singled out” is. Natuurlijk geburen er gruwelijke dingen in Darfur etc. maar ik ken geen ander land dat niet minder dan 39 VN resoluties overtreedt en waarin de achterstelling in mensenrechten zo uitgebreid in wetten is vastgelegd.
3 Palestijnse gebieden MOVP
Dat President Abbas en Onderhandelaar Erekat “gematigd optimistisch” zijn komt mij merkwaardig over. Het is strijdig met andere publikaties. In een analyse door Barak Ravid in Haaretz dd. 10-2-2008 lees ik over de “slow motion status talks” : “An MK with ties to senior PA officials spoke of a growing frustration on the Palestinian side, particularly caused by Livni’s policies”. Een andere MK zegt “This is not what serious negociations look like”. Ravid’s conclusie is dan ook dat dit “will not lead to an agreement even in 20 years”.
In Haaretz van 17-2-2008 lees ik (n.a.v. het bezoek van de Franse minister Kouchner) “Kouchner told Peres that the Palestinians appear increasingly hopeless about establishing a state”. In een artikel in Al Ahram van Khaled Amayreh dd. 15-2-2008 lees ik “Even Fayyad admits there are no peace prospects”. Fayyad duidt dan vooral op het doorgaande geweld en de voortgaande bouw van nederzettingen, met name in een “afsluitende ring” rond Oost Jeruzalem. Amayreh schrijft over het geweld in Gaza “However, the real reason is to destroy the Hamas government in order to lower the ceiling of Palestinian national expectations”. Over de doorgaande expansie zegt hij “Israel is simply killing the 2-state solution”. De volgende dag verklaarde Olmert tijdens een lezing in de VS dat de bouw van nederzettingen in Jeruzalem doorgaat (Haaretz 18-2-2008). Er zouden alleen geen nieuwe nederzettingen worden opgezet (dat is een vrij loze belofte want gigantische terreinen rond nederzettingen zijn al gereserveerd). Ook zijn er nieuwe “outposts” ontstaan (Haaretz 15-2-2008).
In de Jordan Times van 23-2-2008 lees ik dat Arabische staten dreigen het vredesinitiatief van Saudi Arabië in te trekken, bij gebrek aan serieuze respons door Israël.
In het licht van het voorgaande begrijp ik het optimisme van minister Verhagen niet.
Merkwaardig is de zin dat Abbas zich verzet tegen “impliciete legitimering van de machtsgreep van Hamas”. M.i. draait dat de zaken om. De wettig gekozen regering was de Palestijnse eenheidsregering, die een parlementaire meerderheid bezat. Er was geen coup in Gaza door Hamas, maar een poging (met steun van het westen) om posities van Hamas met geweld over te nemen. Toen het er op aan kwam weigerden Fatah getrouwe troepen op hun broeders te schieten en kopstukken vluchtten naar de Westoever. Er was dus eerder een “coup” tegen de wettig gekozen eenheidsregering. Kathleen Christison, oud-CIA medewerkster heeft de gang van zaken geanalyseerd en ik verwijs naar haar artikel daar over toe R9). Christison is van mening dat als men spreekt van een “coup by Hamas” dit “manipulative language” is.
Over de legitimiteit van de Abbas-Fayyad regering wordt niet gesproken. Die bestaat eigenlijk alleen uit de erkenning door het Westen. Bij het ter zijde schuiven van de eenheidsregering handelde Abbas in vele opzichten onconstitutioneel, maar het is voldoende er op te wijzen dat er, bij de presentatie van de nieuwe Fayyad regering, geen parlementaire meerderheid voor was (Jordan Times 16-7-2007). Voor de eenheidsregering was er wel een grote parlementaire meerderheid en Hamas heeft sindsdien vele malen op herstel daar van aangedrongen. Ik mis in de brief van de minister steun voor dit herstel van de democratie. Ik lees ook geen kritiek op vele illegale wetswijzigingen door de regering Fayyad, bijv. van de Elections Law, die van Palestina feitelijk een eenpartijstaat maakt. Na de verkiezingen had Hamas een zeer grote parlementaire meerderheid. Volgens de meest recente, mij bekende cijfers (Haaretz 6-2-2008) koos 39 % van de bevolking voor Hamas en 46 % voor Fatah. Die getallen zouden nu (na de gebeurtenissen in Gaza) wel eens omgekeerd kunnen liggen.
Merkwaardig is de zin dat Abbas zich verzet tegen “impliciete legitimering van de machtsgreep van Hamas”. M.i. draait dat de zaken om. De wettig gekozen regering was de Palestijnse eenheidsregering, die een parlementaire meerderheid bezat. Er was geen coup in Gaza door Hamas, maar een poging (met steun van het westen) om posities van Hamas met geweld over te nemen. Toen het er op aan kwam weigerden Fatah getrouwe troepen op hun broeders te schieten en kopstukken vluchtten naar de Westoever. Er was dus eerder een “coup” tegen de wettig gekozen eenheidsregering. Kathleen Christison, oud-CIA medewerkster heeft de gang van zaken geanalyseerd en ik verwijs naar haar artikel daar over toe R9). Christison is van mening dat als men spreekt van een “coup by Hamas” dit “manipulative language” is.
Over de legitimiteit van de Abbas-Fayyad regering wordt niet gesproken. Die bestaat eigenlijk alleen uit de erkenning door het Westen. Bij het ter zijde schuiven van de eenheidsregering handelde Abbas in vele opzichten onconstitutioneel, maar het is voldoende er op te wijzen dat er, bij de presentatie van de nieuwe Fayyad regering, geen parlementaire meerderheid voor was (Jordan Times 16-7-2007). Voor de eenheidsregering was er wel een grote parlementaire meerderheid en Hamas heeft sindsdien vele malen op herstel daar van aangedrongen. Ik mis in de brief van de minister steun voor dit herstel van de democratie. Ik lees ook geen kritiek op vele illegale wetswijzigingen door de regering Fayyad, bijv. van de Elections Law, die van Palestina feitelijk een eenpartijstaat maakt. Na de verkiezingen had Hamas een zeer grote parlementaire meerderheid. Volgens de meest recente, mij bekende cijfers (Haaretz 6-2-2008) koos 39 % van de bevolking voor Hamas en 46 % voor Fatah. Die getallen zouden nu (na de gebeurtenissen in Gaza) wel eens omgekeerd kunnen liggen.
Waarom heeft de minister niet willen spreken met Palestijnse intellectuelen die voorstander zijn van een derde weg?
Ook uit de brief van de minister blijkt dat de houding van Abbas tegenover Hamas met “agressief” kan worden aangeduid. In november riep Abbas de inwoners van Gaza op om tegen Hamas in opstand te komen (Haaretz 15-11-2007). De Palestijnse Autoriteit trachtte toen zelfs een veroordeling van Hamas door de VN te bewerkstelligen, wat door Arabische staten verhinderd werd (Haaretz 18-11-2007). De NRC van 16-1-2008 meldde dat Zwitserse diplomaten ver gevorderd waren met een bestand tussen Israël en Hamas met o.a. een gevangenenruil en een 15-jarig bestand. Abbas heeft dit expres laten uitlekken om succes te voorkomen. Een commentaar in Al Ahram van 1-2-2008 verbaast zich er over dat Abbas wel praat met Israël (dat honderden Palestinen doodt) maar onder geen beding met Hamas.
Feiten laten zien dat de regering van Abbas feitelijk een soort Vichy-bewind geworden is dat onderworpen is aan Israëlisch/Amerikaanse bevelen. Haaretz van 24-1-2008 meldt “IDF allowed Palestinian forces to carry out 371 armed operations since June”. Israëlische militairen prijzen de goede samenwerking. Met zaken als het massaal arresteren van Hamas leden (zie bijv. de Volkskrant 25-9-2007) is de Abbas regering feitelijk deel van de bezettingsmacht geworden.
Ook uit de brief van de minister blijkt dat de houding van Abbas tegenover Hamas met “agressief” kan worden aangeduid. In november riep Abbas de inwoners van Gaza op om tegen Hamas in opstand te komen (Haaretz 15-11-2007). De Palestijnse Autoriteit trachtte toen zelfs een veroordeling van Hamas door de VN te bewerkstelligen, wat door Arabische staten verhinderd werd (Haaretz 18-11-2007). De NRC van 16-1-2008 meldde dat Zwitserse diplomaten ver gevorderd waren met een bestand tussen Israël en Hamas met o.a. een gevangenenruil en een 15-jarig bestand. Abbas heeft dit expres laten uitlekken om succes te voorkomen. Een commentaar in Al Ahram van 1-2-2008 verbaast zich er over dat Abbas wel praat met Israël (dat honderden Palestinen doodt) maar onder geen beding met Hamas.
Feiten laten zien dat de regering van Abbas feitelijk een soort Vichy-bewind geworden is dat onderworpen is aan Israëlisch/Amerikaanse bevelen. Haaretz van 24-1-2008 meldt “IDF allowed Palestinian forces to carry out 371 armed operations since June”. Israëlische militairen prijzen de goede samenwerking. Met zaken als het massaal arresteren van Hamas leden (zie bijv. de Volkskrant 25-9-2007) is de Abbas regering feitelijk deel van de bezettingsmacht geworden.
Tekenend is het gemak waarmee men gerechtvaardigde eisen laat vallen. Een gerechtvaardigde eis was bijv. dat Israël, nog voor de conferentie in Annapolis, de bouw van nederzettingen volledig zou staken (Jordan Times 18-11-2007). Dat was ook een eis voor de bilaterale besprekingen. De bouw van nederzettingen (en de militaire raids) verhevigden juist na Annapolis, maar de bilaterale gesprekken werden op 29-12-2007 gewoon hervat. Zo meldde Olmert (Haaretz 28-1-2008) dat Jeruzalem “last topic” zou zijn in vredesbesprekingen (om de Shas partij voor zijn regering te behouden). Abbas protesteerde hier tegen en eiste dat “all core issues” moesten worden besproken. Na het volgende gesprek van Olmert met Abbas meldde een Israëlische woordvoerder (Haaretz 19-2-2008) echter “The issue of Jerusalem did not come up. I am not aware of changes in the Israeli position”.
Palestijnse gebieden. Mensenrechten
Palestijnse gebieden. Mensenrechten
Merkwaardig is dat de minister zijn “zorgen uit over Palestijnse mensenrechten-schendingen”. Bij Syrië is er sprake van “ernstige zorg”. Daarentegen is de tekst onder Mensenrechten bij Israël vrijwel geheel gewijd aan het “evenwichtiger benaderen van Israël” in internationale verbanden, d.w.z. het vrijwaren van Israël voor druk van buiten. Wat Israël betreft wordt er alleen “aangedrongen op het respecteren van mensenrechten zowel door Israël als de Palestijnen”. Gezien eerdere uitspraken van de minister over mensenrechten die “altijd en overal” gelden en in het licht van de hiervoor geschetste massale schendingen door Israël doet dit meten met twee maten vreemd aan.
Palestijnse gebieden. Economische wederopbouw Westoever
Palestijnse gebieden. Economische wederopbouw Westoever
In deze paragraaf wordt alleen de mening van Palestijnse zegslieden en president Peres weergegeven. Onduidelijk is of de minister ook een mening heeft.
Niet vermeld is het feit dat, volgens bijv. het rapport van de Wereldbank R6) alle fondsen van donoren zinloos zijn als er geen vrijheid van beweging van personen en goederen komt. Ook geeft de Wereldbank aan dat een goede verbinding tussen de Westoever en Gaza van essentieel belang is, wil de Palestijnse staat zich kunnen ontwikkelen. De brief van de minister spreekt niet over de economische ontwikkeling van Gaza. Blijkbaar is dat geen doelstelling.
Over de donorconferentie in Parijs (die USD 7.4 miljard opbracht) schrijft Al Jazeera onder de titel “Managing the occupation” op 17-12-2007: “In Paris there was neither a show of an international political will to address the occupation itself nor any serious pressure placed on Israel to lift restrictions on the movement of people and goods. Warnings by the World Bank that an Israeli reversal of movement restriction policies and closure of borders is a pre-requisite for the recovery of the Palestinian economy went unheeded. The donor’s conference, as the American-sponsored Annapolis meeting a few weeks ago, was instead driven by Israeli and US security priorities, namely backing, if not, encouraging a Palestinian Authority confrontation against Hamas rather than addressing the reality of the Israeli occupation ”.
De nieuwe (Nederlandse) VN Gezand Robert H.Serry meldt in een recente zitting van de Veiligheidsraad R4) “Looking at these deteriorating realities on the ground in Gaza and the West Bank, as well as in Sderot, the disconnect between those realities and the hopes and aimes of continuing peace talks seemed almost total”. Die USD 7.4 miljard lijkt “a mockery”.
Syrië MOVP
Syrië MOVP
Ik ben het eens met de opvatting dat een dialoog beter is dan isolatie, echter merkwaardig is het doel “veranderingen in het Syrische beleid”. Ik denk dat, gezien de Syrische bereidheid tot onderhandelingen met Israël en het feit dat een deel van het land nog steeds bezet is, veranderingen in het Israëlische beleid urgenter zijn. Waar VN Secretaris Ban Ki Moon nog bij Israël pleitte om bezoeken van familieleden die elkaar in decennia niet zagen mogelijk te maken (Jordan Times 19-12-2007) bespeur ik niets van zo’n steun bij minister Verhagen.
Het protest tegen de bijeenkomst in Damascus van wat “radicale groeperingen” genoemd wordt is denk ik misplaatst. Net als de Syrische minister zei vertegenwoordigen ze een substantieel deel van de Palestijnen en hebben ze net zo’n recht op vergaderen als Nederlanders. Als ik het verslag van de bijeenkomst in The Jordan Times van 25-1-2008 lees, kan ik daarin niets onrechtmatigs lezen. Er is in het geheel geen oproep tot geweld o.i.d en de nadruk ligt (ik denk terecht) op “national reconciliation” van Palestijnen.
6 Appreciatie
6 Appreciatie
Zeer gevaarlijk acht ik de terminologie in de brief over “Joods-Israëlische staat”. Met de aanduiding “Joods” wordt het spraakgebruik van Zionisten overgenomen. Van een hooggeplaatst politicus moet verwacht worden dat hij zulk spraakgebruik zeer bewust hanteert en daarom acht ik deze aanduiding des te gevaarlijker. De rechten van de ca. 20 % Arabische inwoners van Israël worden met zulk taalgebruik resoluut van tafel geveegd.
Gezien het bij andere gelegenheden pleiten van de minister voor mensenrechten herhaal ik de eerdere suggestie om in kontakt met organisaties als Adalah daadwerkelijk op te komen voor mensenrechten.
Verdere opmerkingen mijnerzijds
Verdere opmerkingen mijnerzijds
In de brief van de minister mis ik een meer fundamentele onderbouwing m.b.t. de gang van zaken in het vredesproces.
Impliciet wordt uitgegaan van een 2-statenoplossing. Er zijn echter steeds meer aanwijzingen dat deze door de situatie “on the ground” niet meer realiseerbaar is. Men ziet dan ook in toenemende mate publicaties die pleiten voor een “single democratic state”. In dat verband verwijs ik bijv. naar het bijgevoegde artikel van Christison “The Myth of international consensus” 3). Zij wijst daarin op het feit dat de internationale gemeenschap zich tot ca. 1990 nooit voor een Palestijnse staat heeft ingespannen en dat daarna de condities ervoor drastisch verslechterd zijn. Men moet dus grote vraagtekens plaatsen bij de intenties van die internationale gemeenschap.
Persoonlijk wil ik hier niet pleiten voor zo’n eenheidsstaat voor het gehele gebied ten westen van de Jordaan, omdat dat een zeer complex vraagstuk is. Die complexiteit blijkt uit de publicatie van Jeff Halper (Israeli Committee Against House Demolitions, ICAHD) “The key to peace: dismantling the matrix of control” R7). Echter als in het Nederlandse beleid geen analyse wordt meegenomen of de 2-statenoplossing nog wel haalbaar is, dan acht ik dit beleid “ononderbouwd”.
In de brief mis ik elke referentie dat een oplossing van het Israëlisch/Palestijns conflict moet plaats vinden binnen de kaders van het internationale recht. Voor een minister die herhaaldelijk spreekt over mensenrechten is dit vreemd. De minister biedt daarmee geen tegenwicht tegen een trend vanaf de Annapolis conferentie, dat in toenemende mate internationale rechtsregels terzijde geschoven worden en de persoonlijke mening van president Bush als nieuwe “rechtsregel” lijkt te gelden (men denke bijv. aan de beruchte brief van Bush aan Sharon waar Israël zich op beriep, bijv. bij de voorbereiding van Annapolis, als een soort “verkregen recht”). Na het bezoek van Bush in januari 2008 voelde Erekat zich “extremely embarrassed” na vragen hier over van journalisten: “In this meeting he had clearly understood that Bush’s administration does not consider UN resolutions on the Palestinian-Israeli conflict as a reference point governing negociations. Moreover, Bush stressed that his administration does not intend to place any pressure on Israel” (Al Ahram 22-1-2008). Gezien deze achtergrond is het esentieel dat een Nederlandse minister opkomt voor de internationale rechtsorde, iets wat ik in de brief mis.
Impliciet wordt uitgegaan van een 2-statenoplossing. Er zijn echter steeds meer aanwijzingen dat deze door de situatie “on the ground” niet meer realiseerbaar is. Men ziet dan ook in toenemende mate publicaties die pleiten voor een “single democratic state”. In dat verband verwijs ik bijv. naar het bijgevoegde artikel van Christison “The Myth of international consensus” 3). Zij wijst daarin op het feit dat de internationale gemeenschap zich tot ca. 1990 nooit voor een Palestijnse staat heeft ingespannen en dat daarna de condities ervoor drastisch verslechterd zijn. Men moet dus grote vraagtekens plaatsen bij de intenties van die internationale gemeenschap.
Persoonlijk wil ik hier niet pleiten voor zo’n eenheidsstaat voor het gehele gebied ten westen van de Jordaan, omdat dat een zeer complex vraagstuk is. Die complexiteit blijkt uit de publicatie van Jeff Halper (Israeli Committee Against House Demolitions, ICAHD) “The key to peace: dismantling the matrix of control” R7). Echter als in het Nederlandse beleid geen analyse wordt meegenomen of de 2-statenoplossing nog wel haalbaar is, dan acht ik dit beleid “ononderbouwd”.
In de brief mis ik elke referentie dat een oplossing van het Israëlisch/Palestijns conflict moet plaats vinden binnen de kaders van het internationale recht. Voor een minister die herhaaldelijk spreekt over mensenrechten is dit vreemd. De minister biedt daarmee geen tegenwicht tegen een trend vanaf de Annapolis conferentie, dat in toenemende mate internationale rechtsregels terzijde geschoven worden en de persoonlijke mening van president Bush als nieuwe “rechtsregel” lijkt te gelden (men denke bijv. aan de beruchte brief van Bush aan Sharon waar Israël zich op beriep, bijv. bij de voorbereiding van Annapolis, als een soort “verkregen recht”). Na het bezoek van Bush in januari 2008 voelde Erekat zich “extremely embarrassed” na vragen hier over van journalisten: “In this meeting he had clearly understood that Bush’s administration does not consider UN resolutions on the Palestinian-Israeli conflict as a reference point governing negociations. Moreover, Bush stressed that his administration does not intend to place any pressure on Israel” (Al Ahram 22-1-2008). Gezien deze achtergrond is het esentieel dat een Nederlandse minister opkomt voor de internationale rechtsorde, iets wat ik in de brief mis.
De brief haalt minister Livni’s woorden aan over “een accoord dat goed is voor Israël (vooral op veiligheidsgebied)” maar de opvatting dat recht hieraan ten grondslag moet liggen ontbreekt geheel.
In de brief ontbreekt een analyse m.b.t. de rol van het Kwartet hoewel daar zeker aanleiding toe is na het advies van de Speciale Rapporteur prof. Dugard aan de VN om uit te treden. Hij kwam tot deze mening omdat het Kwartet verworden is tot verlengstuk van het Israëlische sanctiebeleid en, in strijd met zijn taakstelling, niet voor mensenrechten in Palestijnse gebieden opkomt (statement in Third Committee, UN-GA, 24-10-2007). Hij herinnert aan art. 54 van de Geneefse Conventie (“starvation of civilians as a method of warfare is prohibited”) en art. 55 (“obligates an occupying power to ensure the food and medical supplies to the population”). In een door Al Ahram Weekly weergegeven interview (19-10-2007) zegt hij “If the UN is not able to persuade other members of the Quartet, particularly the US, to acknowledge that Israel is a serious violator of human rights and is in serious violation of international law, the UN should withdraw from the Quartet”.
In de brief ontbreekt een analyse m.b.t. de rol van het Kwartet hoewel daar zeker aanleiding toe is na het advies van de Speciale Rapporteur prof. Dugard aan de VN om uit te treden. Hij kwam tot deze mening omdat het Kwartet verworden is tot verlengstuk van het Israëlische sanctiebeleid en, in strijd met zijn taakstelling, niet voor mensenrechten in Palestijnse gebieden opkomt (statement in Third Committee, UN-GA, 24-10-2007). Hij herinnert aan art. 54 van de Geneefse Conventie (“starvation of civilians as a method of warfare is prohibited”) en art. 55 (“obligates an occupying power to ensure the food and medical supplies to the population”). In een door Al Ahram Weekly weergegeven interview (19-10-2007) zegt hij “If the UN is not able to persuade other members of the Quartet, particularly the US, to acknowledge that Israel is a serious violator of human rights and is in serious violation of international law, the UN should withdraw from the Quartet”.
In zijn rapportage van januari 2008 kan hij alleen maar verslechteringen melden R3).
Een analyse van de opzet van het huidige “vredesproces” ontbreekt. De Amerikaans-Arabische analyst James J. Zogby gaat in The Jordan Times van 26-2-2008 in op een recent rapport over het Amerikaanse buitenlandbeleid in de laatste decennia R8). Een groep o.l.v. ex-ambassadeur Daniel Kutzer spreekt van “decades of failed policy and deteriorating conditions on the ground”. Waar Clinton “failed to understand and deal with key asymmetries in the Palestinian negociations” wordt de huidige president Bush omschreven als “involved, however mostly at the rhetorical level”. Over het vredesproces wordt geschreven “This was the first time in history a people under occupation was expected to negociate its own way out of the occupation while at the same time creating a viable, democratic and independent state”.
Conclusie
De brief faalt in de behandeling van de genoemde basis asymetrie. Nog steeds wordt niet effectief stelling genomen tegen het Israëlische optreden en opgekomen voor recht aan de Palestijnen. Aan de laatsten wordt overgelaten “to negociate its own way out of the occupation”, wat aan Israël in feite een vrije hand laat. Er wordt niet opgekomen voor een machteloze partij. De Israëlische minister Livni verklaarde (Haaretz 18-2-2008) “nothing is agreed until everything is agreed”. Langs die weg zal er dus nooit vrede komen. Ondertussen wordt Israëlisch onrecht in stand gehouden en worden de Palestijnen in steeds kleinere gebieden in steeds machtelozer posities terug gedrongen.
Een analyse van de opzet van het huidige “vredesproces” ontbreekt. De Amerikaans-Arabische analyst James J. Zogby gaat in The Jordan Times van 26-2-2008 in op een recent rapport over het Amerikaanse buitenlandbeleid in de laatste decennia R8). Een groep o.l.v. ex-ambassadeur Daniel Kutzer spreekt van “decades of failed policy and deteriorating conditions on the ground”. Waar Clinton “failed to understand and deal with key asymmetries in the Palestinian negociations” wordt de huidige president Bush omschreven als “involved, however mostly at the rhetorical level”. Over het vredesproces wordt geschreven “This was the first time in history a people under occupation was expected to negociate its own way out of the occupation while at the same time creating a viable, democratic and independent state”.
Conclusie
De brief faalt in de behandeling van de genoemde basis asymetrie. Nog steeds wordt niet effectief stelling genomen tegen het Israëlische optreden en opgekomen voor recht aan de Palestijnen. Aan de laatsten wordt overgelaten “to negociate its own way out of the occupation”, wat aan Israël in feite een vrije hand laat. Er wordt niet opgekomen voor een machteloze partij. De Israëlische minister Livni verklaarde (Haaretz 18-2-2008) “nothing is agreed until everything is agreed”. Langs die weg zal er dus nooit vrede komen. Ondertussen wordt Israëlisch onrecht in stand gehouden en worden de Palestijnen in steeds kleinere gebieden in steeds machtelozer posities terug gedrongen.
Een minister die zegt voor mensenrechten te willen opkomen zou grenzen moeten stellen aan het voortgaande (en in feite steeds erger wordende) onrecht Helaas worden er geen dwingende eisen aan Israël gesteld.
Een recent rapport van het Internationale Rode Kruis “Dignity denied” R5) meldt “The dignity of the Palestinians is being trampled underfoot day after day, both in the West Bank and Gaza”. Zo’n uitspraak is heel uitzonderlijk voor een organisatie die, hoe dan ook, onafhankelijk wil blijven. Echter van minister Verhagen mis ik een duidelijke stellingname in verband met concrete situaties.
Albert Einstein zei eens “The world is not dangerous because of those who do harm but because of those who look at it without doing anything”. Ik vrees dat het bezoek, door niet effectief stelling te nemen tegen groot onrecht, alleen maar aan die “dangerous world” heeft bijgedragen.
Bijlagen
1) Memo Jan Elshout naar mw. Van Gennip dd. 2-3-2008 inzake “escalatie Gaza”
2) Ilan Pappe: “Genocide in Gaza, ethnic cleansing on the West Bank”, Indypendent 28-1-2008
3) Kathleen Christison: “The Myth of International Consensus”, Counterpunch 24-1-2008
Referenties
R1) Oxford Research group “Conflict, Economic closure and Human Security in Gaza”
London 15-10-2007
R2) British Joint Parliamentary Middele East Councils, Commission of Enquiry Palestinian
Refugees, “Right of Return”, May 2004
R3) UN Human Rights Council, Special Rapporteur prof. Dugard: Human Rights Situation
In Palestine and other Arab territories, 21-1-2008
R4) UN Security Council, 5846th meeting 26-2-2008, Special Coordinator for Middle
East Peace, Robert H. Serry, monthly briefing
R5) Int. Committee of Red Cross, Dignity Denied in the occupied Palestinian Territories, Nov. 2008
R6) Wereldbank rapport m.b.t. economische ontwikkeling Palestijnse gebieden, 15-12-2007
R7) Jeff Halper “Dismantling the matrix of control”, ICAHD, Jan. 2008
R8) US Institute for Peace”Negociating Arab-Israeli Peace: American Leadership in the
Middle East”, Febr. 2008
R9) Kathleen Christison “Thoughts on the Attempted Murder of Palestine. The Siren Song
of Elliott Abrams”, Counter Punch 27-7-2007.
Bijlage 1 niet toegevoegd.
Albert Einstein zei eens “The world is not dangerous because of those who do harm but because of those who look at it without doing anything”. Ik vrees dat het bezoek, door niet effectief stelling te nemen tegen groot onrecht, alleen maar aan die “dangerous world” heeft bijgedragen.
Bijlagen
1) Memo Jan Elshout naar mw. Van Gennip dd. 2-3-2008 inzake “escalatie Gaza”
2) Ilan Pappe: “Genocide in Gaza, ethnic cleansing on the West Bank”, Indypendent 28-1-2008
3) Kathleen Christison: “The Myth of International Consensus”, Counterpunch 24-1-2008
Referenties
R1) Oxford Research group “Conflict, Economic closure and Human Security in Gaza”
London 15-10-2007
R2) British Joint Parliamentary Middele East Councils, Commission of Enquiry Palestinian
Refugees, “Right of Return”, May 2004
R3) UN Human Rights Council, Special Rapporteur prof. Dugard: Human Rights Situation
In Palestine and other Arab territories, 21-1-2008
R4) UN Security Council, 5846th meeting 26-2-2008, Special Coordinator for Middle
East Peace, Robert H. Serry, monthly briefing
R5) Int. Committee of Red Cross, Dignity Denied in the occupied Palestinian Territories, Nov. 2008
R6) Wereldbank rapport m.b.t. economische ontwikkeling Palestijnse gebieden, 15-12-2007
R7) Jeff Halper “Dismantling the matrix of control”, ICAHD, Jan. 2008
R8) US Institute for Peace”Negociating Arab-Israeli Peace: American Leadership in the
Middle East”, Febr. 2008
R9) Kathleen Christison “Thoughts on the Attempted Murder of Palestine. The Siren Song
of Elliott Abrams”, Counter Punch 27-7-2007.
Bijlage 1 niet toegevoegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten