VICTORY TO THE INTIFADA - Een verslag uit Palestina
Door Miriyam Aouragh
Het is me duidelijk geworden dat de huidige Intifada op een geniepige manier bloediger, harder en zwaarder is dan we thuis op TV kunnen zien.
Palestijnen zijn al 53 jaar onvrijwillig hoofdrolspelers in het imperialistische toneelstuk van het Midden Oosten. Door de Intifada eind jaren '80 verwierven de Palestijnen een humaan gezicht. Na jarenlang bijna onzichtbare onderdrukking, werden jonge moedige stenengooiers symbolen van verzet. De wereld werd langzaam wakker. Men kon de onevenwichtige, racistische en moorddadige Israëlische onderwerping van Palestijnen niet langer ontkennen.Er zijn momenteel veel parallellen met de eerste Intifada, absoluut, maar de alarmerende statistieken van deze tien maanden jonge opstand laten de vuile oorlog van het Israëlische leger zien.
Het aantal vermoorde Palestijnen blijft groeien maar men begint de tel kwijt te raken, 600, 700? De meeste doden hebben trouwens de leeftijd van een gemiddelde vrolijke Hollandse TMF of Cartoon Network kijker. Gewonden zijn niet zomaar gewond maar in 3/4 van de gevallen levenslang gehandicapt, de werkeloosheid is tot 50% gestegen en voor het eerst in de moderne geschiedenis heeft de gemiddelde levenstandaard de officiële armoedegrens voor miljoenen Palestijnen bereikt. Verhalen zoals ik vandaag weer hoorde over dode/zieke kinderen en ouderen door ondervoeding en gebrek aan medische zorg of bewegingsvrijheid omdat ze totaal van de bewoonde wereld zijn afgesloten, zijn hartverscheurend.Maar juist de Palestijnse volharding verbeeld de onbeschrijfelijke spirit van de huidige Intifada, een strijd die als verloren werd beschouwd na de Intifada in 1987 en de Oslo akkoorden in 1993. Vandaag schrijven Palestijnen weer een bladzijde in de revolutionaire geschiedenis.
Het is ongelooflijk hoe Amerika en Israël [want ja, Israël is sinds haar creatie in 1948 Amerika's agressieve waakhond in het Midden Oosten] Palestijnen oproepen 'moedige concessies' te doen in de huidige onderhandelingen. Alsof Palestijnen door de internationale resoluties niet al lang 78% van historisch Palestina hebben opgegeven en alleen nog op de rest van wat eeuwenlang Palestijns land, bezit, en historie is geweest, aanspraak kunnen maken. Van die trieste 22% moeten de oorspronkelijke bewoners zonder tegenspraak, iedere vernedering en uitbuiting pikken. Een 'vrede' accepteren die 3 miljoen Palestijnse vluchtelingen het recht op terugkeer ontneemt; Palestijnse gebieden in dit miezerige restje overbevolkt onvruchtbaar land in kantons verdeeld zonder enige geografische continuïteit (maar wel joodse Settlements); een vrede welke simpelweg vertaald kan worden als een modern apartheid systeem dat nooit tot een volledig autonome staat kan leiden.
Het lijkt wel alsof het onderdrukkingssysteem hier helemaal doorgedraaid en achterlijk is. Er zit geen (zichtbare) logica achter Israëli's beleid.
Geen enkel gekoloniseerd volk is ooit tot haar knieën gebracht of heeft met dwang haar eis voor vrijheid, respect en onafhankelijkheid opgegeven als resultaat van toenemend geweld en onderdrukking. Israël heeft dit de laatste decennia van Rabin, Netanjahu, Barak, tot nu de verschrikkelijke massamoordenaar Sharon, keihard geprobeerd. Maar dit heeft alleen meer wilskracht en woede bij Palestijnen, en toenemende instabiliteit van het conflict in de regio, veroorzaakt.
Deze woede zie ik iedere dag groeien en door Israël opgejut worden. Internationale solidariteit is belangrijk, ook in Nederland, want Israël gaat voor de confrontatie en een regelrechte escalatie met haar zogenaamde 'liquidatie beleid' en toenemende bezettingsacties. De liquidaties, totale closures, militaire aanvallen, inname van Palestijnse steden, en vele dagelijks vernederende praktijken (zoals het sluiten van het Oriënt House) roepen als reactie radeloze zelfmoordaanslagen zoals afgelopen week op.
Soms is het hier zwaar. Iedereen is dan opgefokt, er hangt dan een eng sfeertje in de lucht. De psychologische druk is moeilijk te beschrijven.Vooral wanneer vergeldingsacties verwacht worden. Zoals na de actie in west Jeruzalem vorig week. Er is kort daarna met Apaches en tanks op Palestijnse steden geschoten, Oost Jeruzalem, en Jenin zijn (tijdelijk) met militair macht ingenomen.
Meteen na de aanslag zijn alle 'veiligheidsmaatregelen' de kast uitgehaald. Het is dan verschrikkelijk, ik was precies op dat moment op de universiteit in Birzeit, groepen studenten, docenten en gewone burgers van en naar Ramallah zaten vast omdat ze checkpoints tussen Birzeit en Ramallah hebben geplaatst (let wel, het gaat vaak om autonoom en gedeeld autonoom gebied, het is 10 minuten rijden tussen beide plaatsen). Soldaten checken alles en iedereen. Ik moest net als velen de hoop opgeven nog verder met de taxi te kunnen gaan en uitstappen, een heel stuk in de hitte langs arrogante en brutale soldaten lopen, in de hoop aan de andere kant vervoer te vinden. Het is vernederd te moeten zien hoe Palestijnse burgers behandeld worden.
Studenten, kinderen, docenten, zelfs ouderen hebben meerdere malen bij deze checkpoints laten zien hoe sterk en belangrijk de macht van de massa is door met z'n allen de confrontatie aan te gaan en door de checkpoints heen proberen te stoten. Ze worden dan meestal, zoals verwacht, met traangas, knuppels, kogels en arrestaties opgewacht.De avond in die week was ook voor mij een soort keerpunt. We hoorden eerst een vreemd indringend en eng zoemend geluid, een paar minuten later hoorden we dit nogmaals, het leek een zware vliegtuig, een teken dat er iets ging gebeuren. Bij ons huis in Ramallah staan veel Palestijnse 'targets' [PNA gebouwen]. Ik stond met vrienden bij het raam te kijken, de spanning was zo voelbaar aanwezig. Met zijn vijven keken we naar de rode gevechtsvliegtuiglichten in de lucht, een vriend pakte nog snel zijn cam-corder. De ongelooflijk harde explosie smeet ons de zitkamer in, er heerste paniek en angst. Er waren drie explosies. De politieacademie in Ramallah was het doelwit, het werd een ongelooflijke ravage ... de hele nacht hebben we wakker gelegen, we wisten niet of er nog meer aanvallen zouden komen ... dit is een van die psychologische martelingen die mensen hier moeten ondergaan.
Israël heeft die bewuste avond voor de tweede keer sinds de opstand in september met F16's geschoten. Wapens die zij gebruiken tegen Palestijnen, zijn de wapens waar Amerika en Europa grof geld mee verdienen, geld waarvan wij zelf niets terugzien natuurlijk. Maar ook omgekeerd speelt ons land (Nederland) een vuile rol. Bijvoorbeeld met de aanschaf van de Israëlische anti-tank raket 'Gill', die een week voor de Nederlandse regering officieel goedkeuring tot aankoop gaf, op weerloze Palestijnen in de stad Beit Jalla zijn getest. De huidige Intifada geeft aan hoe slecht de positie van de Palestijnen is geworden; Oslo (ofwel 'the piss-process') heeft ze geen reet gebracht; de Intifada wordt niet serieus genomen door de internationale gemeenschap; en de mensen zijn zo radeloos dat ze niets, maar dan ook niets meer te verliezen hebben waardoor zelfs dodelijke vergeldingsacties gelaten geobserveerd worden.
Solidariteit met de Palestijnse strijd is onze plicht. Maar als socialisten en linkse activisten moeten we ook aan het thuisfront de strijd aangaan, een klap in het gezicht van het kapitalisme is een klap in het gezicht van het imperialisme.De strijd in Genua heeft vele Palestijnen hier gemotiveerd en energie gegeven. De Intifada moet ook onze strijd in het westen motiveren. 'Wij zijn niet de Red Indians van de 21e eeuw' zegt Edward Said. 'Palestijnen vechten tegen een koloniaal project dat zwaar gesubsidieerd wordt door Amerika en Europa. We moeten ons goedkope arbeidskracht afstaan, goedkopie olie aanleveren, deze regio tot een consumerende markt voor hun producten aanpassen ... alles in naam van globalisering en neoliberalisering. Imperialisme, gesteund door de nationale bourgeoisie zijn de ware vijanden van onze mensen en ons vrijheid.'
Inderdaad, de lessen voor het hedendaagse verzet hier zit hem in de link tussen antikapitalisme en anti-imperialisme. De Intifada tegen Israël hier in Palestina en Israël, heeft een (en moet een) directe link hebben met onze strijd in Nederland tegen privatisering, kapitalisme, globalisering etc. Het was voor de Palestijnen een enorme boost om hier op CNN demonstranten in Genua met Palestijnse vlaggen te zien.Inderdaad, zij zijn geen 'Red Indians' gedoemd uitgeroeid te worden. Maar de jongens, meiden, vrouwen en mannen die hier elke dag weer met stenen, woorden en hun gelijk de strijd aangaan tegen zwaarbewapende Israëlische soldaten zijn een voorbeeld voor ons allemaal en voor het groeiende mondiale verzet.
Strijdbare groeten, salamaat!
Miriyam Aouragh
Internationale Socialisten
Ramallah - Palestina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten